Terug in Kabul.

Kabul, 16-07-2013

Hallo allemaal,

Zoals jullie kunnen zien en lezen volgen de inzendingen voor dit reisblog zich in een razend tempo op. Ben inmiddels overgeplaatst naar Kabul.  Vond het echt jammer om uit Kunduz weg te gaan. Had het daar nl. zeer goed naar mijn zin. Eerste indrukken in Kabul zijn helaas iets minder positief. Werk nu op het hoofdkwartier van Eupol in Kabul en de sfeer is hier totaal anders als in Kunduz. Werk hier met 2 Finnen. Ik twijfel echt of deze mensen wel kunnen praten. Als je zelf niets tegen ze zegt zeggen hun ook echt niets. De stemming zit er lekker in dus.  Zal ook wel kwestie van wennen zijn en ga er maar van uit dat het hier ook wel weer leuk gaat worden.

Maar goed eerst nog even terug naar de laatste tijd in Kunduz. Enige weken voor mijn vertrek kreeg de brandweer in Kunduz een 5 tal blusvoertuigen van de Amerikaanse regering. Deze waren gewoon afgeleverd zonder verdere instructie of zo iets. Dus gewoon van hier heb je het en veel plezier er mee. De Afghanen wisten dan ook echt niet hoe ze met deze voertuigen om moesten gaan. Gezien het feit dat de brandweer hier een onderdeel van de politie is werd aan ons dan ook gevraagd om een cursus te regelen. Na enig overleg was de Duitse brandweer bereid de Afghanen een en ander bij te brengen zodat ze met de auto’s om konden gaan. Ze moesten dan wel met de auto’s naar het kamp komen en de auto’s moesten compleet zijn en gevuld met water etc. De Afghanen kwamen inderdaad en auto’s waren gevuld met water. Ze wisten echter niet dat er ook een pomp bij de auto’s zat waarmee ze de auto’s konden vullen. Ze hadden de auto’s met behulp van emmers water gevuld. 5 x 5000 liter water is dus 25000 liter water met de hand gevuld. Hoop maar niet dat de Taliban dit leest anders komen ze wellicht nog op ideeen.

Verder hebben we ons verblijf in Kunduz op een goede manier afgesloten. Van ons koelkast geld ( heel af en toe dronken we wel eens een biertje) hebben we een watertank aangeschaft voor de Orphanage en hebben we de septictank laten legen. Deze laatste liep behoorlijk over en bij een temperatuur van ruim  45 graden rook dat niet echt prettig.  Uiteindelijk waren er nog een paar centjes over en daarvan zijn watermeloenen gekocht en deze zijn uitgedeeld aan de kinderen van de Orphanage. Is ons consumptiegedrag toch nog ergens goed voor geweest. (Zie foto’s)

Ook was er ter afscheid nog een ceremonie waar een aantal studenten nog een certificaat zouden krijgen. Hiervoor waren naast de studenten ook een aantal hoogwaardigheidsbekleders van de Afghaanse politie uitgenodigd. Een van hen, een generaal, was het niet eens met de veiligheidsmaatregelen waaraan ook hij moest voldoen bij het betreden van het trainingscomplex. Gevolg een kleine rel bij de poort. Getuigen zeiden achteraf dat hij zich danig agressief gedroeg in dr ri van het beveiligingspersoneel. En dat als hij dit gedrag had vertoond bij de ingang van een Amerikaans complex hij zou zijn neergeschoten. Hij was echt heel kwaad en gaf zijn chauffeur opdracht om vol gas weg te rijden. Onderweg heeft hij blijkbaar zijn hele korps gebeld en opdracht gegeven niet naar de ceremonie te gaan. Gevolg was dus dat wij slechts met een handvol studenten zaten en met een lunch voor 85 man. Eten genoeg dus, maar bijna niemand aan tafel. Afghanen verwachten wel altijd respect in hun richting, maar hebben wel vaak moeite om zelf respect te tonen in de richting van anderen. Ik vond het gedrag van de Afghaanse generaal en zijn gevolg  dan ook redelijk onbeschoft in onze richting.  

Volgende verlof begint op 3 augustus. Eerst even lekker weekje thuis en daarna 2 weken naar Portugal. (eindelijk zon ?!)

Daarna nog 2 ½ maand Afghanistan en dan zit er al weer op. Tijd vliegt echt.

Groetjes en hoop jullie te zien in augustus als dat allemaal lukt.

Frank