Laatste verhaal en "warme" ontvangst na verlof.

Hallo allemaal,

Mijn jaar in Afghanistan zit er bijna op en dit is dan ook mijn laatste bijdrage aan dit reisblog. Ik begrijp de teleurstelling want dit was toch wel iets waar je iedere keer naar uitkeek uiteraard J . Maar aan alles komt een eind, dus ook aan een jaar in Afghanistan. Ik ben trouwens ook nog even met verlof geweest. Heb me toen echter hoofdzakelijk bezig gehouden met de verhuizing van Kit der ouders naar het altijd rustieke Almere. Lekker schilderen sjouwen etc.

Voordat ik met verlof ging waren er toch nog wel een paar aardige dingen die we hebben meegemaakt. Eerst drie aanrijdingen binnen 5 minuten tijd. Enkele weken geleden reden we vanaf onze compound Green Village naar het Eupol hoofdkwartier. Een ritje van ongeveer 5 kilometer door het echt drukke verkeer van Kabul. Mijn NL collega Jaap reed en ik zat er naast. Achterin zaten nog een Finse, Italiaanse en andere NL collega. Collega Jaap verplaatst zich graag met enige spoed door het verkeer.  Eerlijk gezegd hij rijdt als een gek. Vlak voor een rotonde reed een witte auto voor ons (uiteraard een Toyota Corolla). Deze was helaas niet voorzien  van remlichten. Gevolg was dan ook dat wij daar achterop knalden met onze Mercedes van zo’n 4500 kilo. Hier waren de plastic bumpers van de Toyota helaas niet tegen bestand. Hierna snel achteruit gereden waarbij Jaap een vrachtwagen over het hoofd zag die achter ons stond.  Na hiervan de verlichting kapot te hebben gereden onze weg vervolgd. Op de rotonde moesten we stoppen. Plotseling stond er een blijkbaar boze Afghaan op ons raam te bonzen. Dit bleek de bestuurder van de vrachtwagen te zijn die verhaal kwam halen. Wij mogen de deuren echter niet openen en dienen een poster te tonen met daarop in het Dari een tekst en telefoonnummer dat ze kunnen bellen. Nadat hij een beetje bedaard was reden we verder. Wij moesten afslaan naar rechts. Hierbij zag Jaap een een blauwe Toyota over het hoofd die rechtdoor wilde. Ook nu weer een botsing waardoor het model van ook deze auto iets werd aangepast. Sneu voor de Afghanen maar ik kwam echt niet meer bij. Jaap vond het allemaal minder leuk geloof ik. Uiteraard heb wat gevoelsreflectie toegepast in zijn richting.

Een paar dagen later werd het Afghaanse voetbalelftal winnaar in de strijd om de zuidoost Azië cup. Ik heb de wedstrijd gezien en het leek meer op freefighten dan op voetbal maar ok. Het winnen van de cup was binnen Kabul reden voor echt uitzinnige vreugde hetgeen werd geuit door zogenaamde “happy shooting”. Iedereen in het bezit van een vuurwapen(dat zijn er echt heel veel hier!!) schiet dan in de lucht. Volgende dag bleek dat bij de happy shooting 6 doden waren gevallen. Ach …!! Niemand die daar om treurt, “we”zijn immers kampioen. De Afghaanse voetballers wonen overigens met z’n allen in een huis in Kabul en verdienen $ 9,-- per dag. Dat is nog eens iets anders als de verwende NL voetballers met miljoenen contracten.

Op 18 oktober was ik teruggekeerd van verlof. ’s-Middags zat ik samen met 2 collega’s buiten in het zonnetje een colaatje te drinken toen er plotseling een enorme explosie was net voor de poort van onze compound “Green Village” . Voor het beeld de afstand was ongeveer 75 meter. Ik werd echt letterlijk uit me stoel geblazen. Direct hierna hoorde je hevig schieten met automatische wapens. Binnen een splitsecond besef je “dit is niet goed”. Dus naar boven rennen. Kogelvrije vest om, helm op en wapens en porto mee en z.s.m . naar de bunkers. Ik kan je wel vertellen dat er dan redelijk paniek is vooral onder de vele ongewapende burgers hier op het complex. Achteraf bleek het te gaan om aanslag van Taliban op onze compound en een toevallig? passerend Amerikaans civiel konvooi.

Zie hieronder stukje uit Volkskrant van 19-10-13:

Aanval op internationaal complex in Kabul

Bewerkt door: redactie −18/10/13, 16:20 − bron: ANP

© ANP. Ravage na bomaanslag in Kabul

Opstandelingen hebben vrijdag de aanval geopend op een internationaal complex in het oosten van de Afghaanse hoofdstad Kabul. Het doelwit is Green Village, een woonplek voor internationale medewerkers in de stad. Er is melding gemaakt van een onbekend aantal slachtoffers.

'Eerst was er een explosie die twee of drie voertuigen van buitenlandse troepen vernietigde, daarna drong een aantal opstandelingen het complex binnen, waar ze met Afghaanse militairen vochten', vertelde een politiefunctionaris.

Afgelopen jaar was het complex ook doelwit van een aanval. Toen kwamen zeker acht mensen om het leven."

Gevolg van deze aanval was een hoop schade, maar gelukkig geen slachtoffers aan onze zijde. Bij schade moet je denken aan gesneuvelde ramen, beschadigde gebouwen, kamers waar van alles van de muur is gevallen. Bijgevoegde foto’s geven beter beeld dan ik kan schrijven. Heb nog veel meer foto's. Mocht je er interesse in hebben dan hoor ik het wel.

Verder komende weken nog wat administratieve zaken afhandelen en dan is het per 8 november 2013 echt afgelopen. Aansluitend gaan we met de “family” nog even een lang weekend naar Istanbul. Lijkt me leuke stad.

Ik heb een prachtig jaar gehad, hoop meegemaakt en een ervaring waar ik met trots en plezier op terug kijk. Maar hopen dat het de laatste 2 weken rustig blijft.

Ik wil jullie bedanken voor alle reacties afgelopen jaar. Ik heb dat echt heel erg prijs gesteld en hoop jullie komende tijd weer in levende lijve te zien en spreken.  NOGMAALS BEDANKT !!!

Gr Frank